Tijdens gesprekken met coachklanten die een ziekteverzuim-traject bij mij volgen viel het mij op dat zij van een leidinggevende of werkgever hadden gehoord dat hun verzuim eigenlijk niet geoorloofd is want hun problemen zouden niet werk gerelateerd zijn. Deze uitspraak riep direct allerlei vragen bij mij op. Allereerst natuurlijk waarom een leidinggevende op de stoel van de bedrijfsarts meent te moeten gaan zitten. Ten tweede, hoe bepaalt diegene wat wel en niet werk gerelateerd is? Maar bovenal, hoe krijg je het voor elkaar om je als werknemer in tweeën te splitsen zodat je op het werk optimaal functioneert en thuis ziek bent? Vanuit mijn holistische opinie, een onmogelijke opgave.

Bovenstaande geldt overigens vooral voor verzuim door mentale problemen want als een werknemer bijvoorbeeld een verkeersongeluk of sportongeval heeft gehad en daarbij fysieke schade heeft opgelopen, dan wordt dat over het algemeen wel zonder meer geaccepteerd. 

De druk die er op werknemers wordt gelegd voegt mijns inziens alleen nog maar meer stress toe. Door diens verzuim wordt de druk op de organisaties en mede-collega’s immers groter. Er wordt enorm ingespeeld op het loyaliteitsgevoel van de medewerker die hierdoor steeds meer in een spagaat komt. Aan de ene kant de noodzaak om de energieput die leeg is bij te vullen en aan de andere kant de angst om een baan kwijt te raken omdat het ziekteverzuim als onnodig wordt gezien.

Werkgevers zouden hier naar mijn idee prudenter mee om te gaan. De belangrijkste vraag die je zou kunnen stellen is naar mijn idee: als het mij zou overkomen (het kan iedereen namelijk overkomen!), hoe zou ik dan behandeld willen worden? Uit de reacties van mijn klanten heb ik de volgende punten samengevat die positief kunnen werken:

  • Zet de werknemer niet nog verder onder druk met het veroordelen van (de vermeende oorzaken van) het verzuim en de problemen die de organisatie door erdoor ondervindt.
  • Ga wel het gesprek aan, luister naar wat de meest acute problemen zijn en kijk samen of er een oplossing te vinden is die aan beide partijen ruimte biedt. Als de werknemer begrip vanuit de werkgever ervaart is de kans kleiner dat een kortdurend verzuim uitgroeit naar een langdurig verzuim. Het is meestal geen kwestie van niet willen maar domweg eventjes niet kunnen.
  • Laat het aan de bedrijfsarts over om een vakkundig oordeel te vellen over wat het beste is voor de werknemer.

Mijn coachklanten adviseer ik altijd om vooral in eerste instantie te kijken naar waar op dit moment de grenzen van hun kunnen liggen en wat ze binnen die grenzen wel kunnen doen. Om daar dan het gesprek met de werkgever aan te gaan. Intussen werk ik met de klant samen, met behulp van de uiterst effectief en efficiënt gebleken combinatie van coaching en Brainspotting, aan een zo spoedig mogelijk herstel.